«Αρχηγού παρόντος πάσα αρχή παυσάτω», λέει ο θυμόσοφος λαός, το οποίο αν μεταφερθεί στα νεότερα ελληνικά σημαίνει πως όταν είναι παρών ο αρχηγός, όλοι οι άλλοι συμμορφώνονται… Πόσο μάλλον όταν αυτοί οι αρχηγοί είναι ο Γιάννης Κρητικός και ο Μάνος Καρλής.

Οι δύο αθλητές, οι μόνοι οι οποίοι παρέμειναν στην ΦΕΑ από το περυσινό ρόστερ του ανδρικού, με τον μεν πρώτο να έχει συνδέσει το όνομα του με αρκετές επιτυχίες της ομάδας τόσο ως παίκτης, όσο και ως μέλος του τεχνικού επιτελείου των ακαδημιών του συλλόγου και με τον δε δεύτερο να έχει καταφέρει να κερδίσει μέχρι σήμερα άπαντες στην μπασκετική οικογένεια του σωματείου με την συμπεριφορά του εντός κι εκτός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου!

Αμφότεροι θα ηγηθούν της φετινής προσπάθειας του συνόλου του Τάσου Τάσιου, στον 2ο όμιλο της National League 2 και λίγο πριν την πρεμιέρα του πρωταθλήματος μίλησαν στην επίσημη σελίδα του συλλόγου της Φιλαδέλφειας – Χαλκηδόνας και στον δημοσιογράφο της ομάδας, τον Ιωάννη Νοταρά για τη νέα μεγάλη πρόκληση που βρίσκεται μπροστά τους.

Ας τους απολαύσουμε:

Μία νέα σεζόν είναι προ των πυλών, με την ΦΕΑ να αγωνίζεται σε μία κατηγορία με πολλές δυσκολίες και αρκετές δυνατές ομάδες. Ποιο θα είναι το κλειδί για να μπορέσει να πετύχει τους στόχους της;

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΡΗΤΙΚΟΣ: «Σίγουρα το πιο σημαντικό σε μια ομάδα σαν την δική μας είναι να δέσουμε και να δημιουργήσουμε καλό κλίμα! Μέσα από αυτά θα βρεθεί η ψυχολογία για την καλή απόδοση στο γήπεδο!».

ΜΑΝΟΣ ΚΑΡΛΗΣ: «Είμαι σίγουρος πως υπό τις οδηγίες του κόουτς Τάσιου και της ομαδικής μας προσπάθειας στις προπονήσεις θα καταφέρουμε να πέτυχουμε τους στόχους που έχουμε θέσει».

– Και μια και αναφερθήκαμε στους στόχους, ποιοι είναι αυτοί που έχουν τεθεί, δεδομένου ότι από πέρσι έχει ξεκινήσει μία προσπάθεια να μπει η ομάδα σε μία νέα βάση;

ΓΙΑΝ. ΚΡΗΤ.: «Είμαστε νέα ομάδα. Έγινε και φέτος ολικό restart οπότε το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να προσπαθούμε για το καλύτερο σε κάθε ματς να κάνουμε όσες περισσότερες νίκες γίνεται, στο τέλος να κάνουμε απολογισμό και να νιώθουμε γεμάτοι και ότι κάναμε το καλύτερο δυνατό!».

ΜΑΝ. ΚΑΡΛ.: «Οι στόχοι που έχουν τεθεί από την αρχή της προετοιμασίας της ομάδας είναι αρχικά σαν μακροπρόθεσμος στόχος να σώσουμε την κατηγορία κι από εκεί κι έπειτα με μικρούς και τακτικούς στόχους σε μικρότερα χρονικά διαστήματα να καταφέρουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε».

– Είσαι ο ένας από τους αρχηγούς της ΦΕΑ. Είναι αυτό κάτι που σε γεμίζει με έξτρα… άγχος, ή είναι απλά ένας “τίτλος”, δίχως να αλλάζει κάτι αναφορικά με τη δομή της ομάδας;

Γ.Κ.: «Άγχος δεν θα το έλεγα σε καμία περίπτωση. Είναι τιμή μου και ταυτόχρονα χαρά μου ο τίτλος του αρχηγού αλλά κι ένα κίνητρο για εμένα να είμαι ακόμα πιο συνεπής και σοβαρός στο γήπεδο».

Μ.Κ.: «Σίγουρα είναι τιμή μου που τόσο η Διοίκηση, όσο και ο κόουτς πιστεύουν σε εμένα και με καθόρισαν ως δεύτερο αρχηγό της ομάδας. Δεν με αγχώνει, ίσα-ίσα που μου δίνει περισσότερο κίνητρο».

– Είσαι από τους πιο “παλιούς” παίκτες που φοράνε τη φανέλα της ΦΕΑ. Ποιες είναι οι συμβουλές προς τους νεότερους και τους νεοαποκτηθέντες;

Γ.Κ.: «Έχω περάσει τα περισσότερα χρόνια μου ως αθλητής σε αυτό τον σύλλογο κι αυτό που ξέρω είναι πως εδώ τα πράγματα είναι αληθινά. Δηλαδή ό,τι κουβέντα έκανε ο καθένας το καλοκαίρι πριν έρθει στην ομάδα είναι αυτό ακριβώς και τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο. Όλο αυτό πιστεύω σου δίνει την ασφάλεια να ασχοληθείς 100% με την δουλειά μέσα στο γήπεδο και να μην έχεις έννοιες που σε αποπροσανατολίζουν».

Μ.Κ.: «Θεωρώ πως πρέπει να καταλάβουμε όλοι και να το βγάζουμε ως εικόνα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου πως η ΦΕΑ είναι μια οικογένεια και λαμβάνοντας υπόψιν την ιστορία του συλλόγου, να τιμάμε την φανέλα που φοράμε».

– Στο πλαίσιο της προσφοράς σου στο σύλλογο, αποτελείς μέρος και του προπονητικού επιτελείου των αναπτυξιακών τμημάτων. Η εικόνα που έχεις για τα παιδιά που έρχονται από τη “πηγή” της ομάδας είναι θετική; Βλέπεις να υπάρχουν ταλαντούχοι παίκτες και κυρίως με διάθεση, που θα μπορέσουν κάποια στιγμή να πάρουν τη σκυτάλη στο αντρικό τμήμα;

Γ.Κ.: «Τα νέα παιδιά στην ομάδα είναι σίγουρα ταλαντούχα και σίγουρα μπορούν να κάνουν πράγματα στο μέλλον. Σίγουρα βέβαια μπορεί να γίνει μόνο αν παραμείνουν ταπεινοί και να  δουλεύουν σκληρά κάθε μέρα».

Μ.Κ.: «Αποτελώντας μέρος και του προπονητικού επιτελείου των αναπτυξιακών τμημάτων του συλλόγου, είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος που μέσα από τις προπονήσεις και τις άπειρες ώρες που έχουμε συνυπάρξει με τα παιδιά υπάρχει πάρα πολύ διάθεση και για δουλειά, αλλά εννοείται και για παιχνίδι. Μακάρι αν είναι δυνατόν μέσα από την σκληρή δουλειά που “ρίχνουν” στο παρκέ, αλλά και την διάθεση που έχουν οι μικροί μας αθλητές να μπορέσουν να πάρουν την σκυτάλη στο αντρικό τμήμα».

– Κι επειδή γίνεται αρκετός ντόρος τελευταία, ότι δεν βγάζουμε σαν χώρα ταλαντούχους παίκτες, ποια είναι η άποψή σου γι’ αυτό; Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος που χάνονται παιδιά που ενδεχομένως θα μπορούσαν ν’ αποτελέσουν το μέλλον του ελληνικού μπάσκετ;

Γ.Κ.: «Πιστεύω στην Ελλάδα το βασικό πρόβλημα σε αυτό το κομμάτι ξεκινά από μικρή ηλικία. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια υπάρχει η τάση να μαζεύονται όλα τα ταλαντούχα παιδιά σε λίγους συλλόγους και συνήθως στα μεγάλα ονόματα οπότε συναντάς μια καλή ομάδα με 10-15 ταλέντα μαζεμένα από μικρότερες ομάδες και κανείς δεν μένει να παίξει στην ομάδα της γειτονιάς! Αυτό σίγουρα έχει τα καλά γιατί τα παιδιά έχουν την ευκαιρία να δουλέψουν σε ένα καλό επίπεδο που μπορεί να τους παρέχει ένας πιο “μεγάλος” σύλλογος,  όμως, πολλά παιδιά από εκεί που θα μπορούσαν να είναι πρωταγωνιστές σε ομάδες μαθαίνουν να γίνονται ρολίστες κι έτσι βγάζουμε παίχτες ρομπότ! Τέλος σίγουρα παίζει ρόλο και πως προσεγγίζουν τα παιδιά το άθλημα, αφού αρκούνται στην προπόνηση της ομάδας και δεν βγαίνουν να παίξουν μονά, να παίξουν με φίλους, ή ακόμα και να πάρουν μια μπάλα και να σουτάρουν στα ανοιχτά».

Μ.Κ.: «Εκτιμώ πως το βασικό πρόβλημα της τωρινής εποχής είναι το πως προσεγγίζουν τα παιδιά το άθλημα. Αρκετά από τα παιδιά από μικρές κιόλας ηλικίες, προτιμούν να πάνε σε μια “μεγάλη” ομάδα η οποία θα έχει ήδη αρκετούς “ταλαντούχους” παίκτες ως συνέπεια να χάνουν την ευκαιρία να πρωταγωνιστήσουν σε μια ομάδα της “γειτονίας”».